ادعای پولشویی گسترده در ایران : اسم رمز عملیات علیه نهادهای قانونی کشور
وزیر محترم امور خارجه کشورمان ، هزاران میلیارد پولشویی در کشور را «یک واقعیت» معرفی کرده و دلیل فضاسازی های علیه لوایح FATF را منافع برخی مخالفین از همین پولشویی اعلام نموده است .وی مدعی شده است:
• «بالاخره پولشویی یک واقعیت در کشور ماست و خیلیها از پولشویی منفعت میبرند. من نمیخواهم این پولشویی را به جایی نسبت دهم، اما جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی میکنند حتماً آنقدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی کنند.»
• «کسانی که یک قلم معاملهشان ممکن است ۳۰هزار میلیارد باشد فضاسازی کردهاند. آنها میتوانند بودجه وزارت خارجه را هزینه یک قلم فضاسازیشان کنند. مجموع بودجه دلاری و ریالی وزارت امور خارجه ١١٠٠میلیارد تومان است، یعنی کمتر از بودجه برخی دستگاههای فرهنگی که با ارگانهای قدرتمند کشور ارتباط دارند و ما نمیتوانیم با آن فضاسازی مقابله کنیم.»
• «من هیچ دستگاهی را متهم نمیکنم. من افرادی را که در این قضیه منافع دارند، پشت القای این تصورات میدانم.»
اگر این سخنان را وزیر خارجه امریکا گفته بود تعجبی نداشت، لیکن کسی این ادعا را کسی مطرح کرده که علی الاصول می بایست در مجامع جهانی که چنین اتهاماتی را به جمهوری اسلامی ایران می زنند،از منافع و حیثیت ملی ما دفاع کند . اگر وزیر محترم خارجه بدون هیچ نگرانی و به صورت علنی چنین ادعای عجیبی را در رسانه های داخلی مطرح می کند، چگونه می توان به وی اعتماد کرد که در پشت درهای بسته هنگامی که با اجنبی ها خلوت می کند، چیزهای خطرناک تری را بر ضد منافع ملی بیان نکند . بواقع، این سوالات جای پرسش دارد که ایشان وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران هستند یا نماینده FATF در ایران ؟ آیا چنین سخنان عجیبی در حالی که لوایح مرتبط با FATF مراحل قانونی خود را طی می کند، اسم رمز یک عملیات روانی بر علیه نهادهای قانونی کشور مانند شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام نیست ؟ آیا در حالی که جناب وزیر خود در مجلس اظهار فرمودند که تصویب همین لوایح هیچ تضمینی مبنی بر خروج ج.ا.ایران از لیست سیاه FATF ایجاد نمی کند و نیز با وجود این که در قبال عمل کردن ج.ا.ایران به همه تعهدات برجامی، هنوز هیچ یک از تعهدات طرف های مذاکره کننده به اجرا درنیامده، باز خود از عجایب روزگار نیست؟ آیا ایشان خود نمی دانند که دفاع تمام قد مقام معظم رهبری از تیم مذاکره کننده امکان تداوم ریاست ایشان را بر وزارت خارجه فراهم نموده است؟ در این صورت، آیا ایشان نباید قدردان این اعتماد باشند و اجازه دهند که دیگر ارکان نظام هم به وظیفه قانونی خود عمل کنند؟