پیشگفتار سیاست های اقتصادی نهج البلاغه

اله مراد سیف / نهج البلاغه بدون شک گرانبهاترین تحفه ای است که از امیر مومنان علی علیه السلام به دست ما رسیده است . قدمت تاریخی هزار ساله  و عظمت شخصیت ممتاز مولف آن یعنی سید رضی (علیه الرحمه) تردیدها را برای اسلام شناسان در استناد آن به مولای متقیان از میان برداشته و شخصیتی مانند امام خمینی را به بیان ویژگی های بی بدیل آن واداشته است . از نظر ایشان نهج البلاغه بعد از قرآن بزرگترین دستور زندگی مادی و معنوی بشر دانسته اند . در تاکید بر عظمت این کتاب همچنین آن را کتاب رهایی بخش بشر می دانند  که  دستورات معنوی و حکومتی آن بالاترین راه نجات است . دلایل این القاب نیز روشن است زیرا تنها امام معصومی که فرصت حکومت چند ساله پیدا کرد امام علی (ع) بود . لذا بعد حکومتی نهج البلاغه آن را به فانوس ارزشمندی در اقیانوس ظلمانی جهان معاصر قرار داده و سرچشمه زلالی است که می تواند  در سیاست ها و دستورالعمل های حکومتی راهنمایی پر فروغ باشد .

« ما مفتخریم که کتاب نهج البلاغه که بعد از قرآن بزرگترین دستور زندگى مادى و معنوى و بالاترین کتاب رهایى‏بخش بشر است و دستورات معنوى و حکومتى آن بالاترین راه نجات است ،  از امام معصوم ما است. »

• برگرفته از وصیت نامه سیاسی الهی امام خمینی (ره) –

با کمال تاسف ، اقتصاد اسلامی با همه تحقیقاتی که پیرامون آن انجام گرفته است هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد  و شاید اغراق نباشد اگر ریشه بسیاری از مشکلات فعلی جامعه را نیز در دوری سیاست های اقتصادی و جهت گیری های آنها از اسلام ناب بدانیم . این در حالی است که نیاز به داشتن سیاست های اقتصادی مبتنی بر ارزشهای اسلامی و مستند به اسناد اصیل اسلامی در نظام مقدس جمهوری اسلامی غیر قابل انکار و الزامی است . برای پاسخ به این نیاز نیز نمی توان منتظر نظریه پردازی از جانب دانشمندان اسلامی بود ، اگرچه این نظریه پردازی ها لازم است لیکن نظام اسلامی در صحنه عمل مواجه با مسایلی است که پاسخ روشن طلب می کند . به علاوه ، نظام جمهوری اسلامی ایران در طول چند دهه گذشته تجربیات گرانقدری داشته است که اگر با بینش اسلامی و نیز عزم و اراده ملی توام شوند وضعییت نه چندان مطلوب فعلی را متول خواهد ساخت . آنچه در این نوشتار ملاحظه می فرمایید ، الهام گیری مستقیم از دستورات و رهنمودهای حکومتی حضرت علی علیه السلام  با عنایت به نیازهای امروزه ما در عرصه سیاست گذاری اقتصادی است . ابتدا یک عنوان کلی که بیشترین تناسب را با متن انتخابی نهج البلاغه داشته برگزیده شده و سپس استنتاج کلی سیاستی اقتصادی و آنگاه سیاست های اقتصادی مرتبط با متن انتخابی بر اساس فهم محقق که خود دانش آموخته رشته اقتصاد و دانشیار این زمینه تخصصی است آورده شده است  که نیازمند بررسی و اصلاح از جانب افراد صاحب نظر و خبره می باشد . امید است نتیجه نهایی این تحقیق  برای اصلاح جهت گیری های اقتصادی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مفید فایده باشد.

اله مراد سیف